හැම දේ කින්ම අයින් වෙල මම නිද්‍රාවක ට පළා ගියේ ලෝකෙ කැරෙකෙන පැත්තට කැරකෙන්න මගේ තිබ්බ අකමැත්ත හින්ද යි. අහපු දැකපු ගොඩක් දේ ඒ තීරණය ගන්න දායක වුණා. මට ලෝකෙ කැරකෙන පැත්ත පාලනය කරන්න බැරි වුණා වගේ ම මට මම කැරකෙන පැත්තත් පාලනය කරන්න බැරි වුණා. වැරැද්ද කාගෙද කියල හොයන එකේ කිසිම ප්‍රයෝජනයක් නෑ. ලෝකෙ ගැන වගේ ම මම ගැන ත් ඇති වුණු ඒ කලකිරීම හින්ද මට කරන්න පුලුවන් එකම දේ මම කළා. මම ලියන එක නැවැත්තුවා. මූණත් එක්ක තරහ වෙලා නහය කපා ගත්ත වගේ වැඩක් තමයි. ඒත් මාව දන්න කට්ටිය කියාවි ඒක මම කරන ජාතියෙ වැඩක් කියලා.
ඒත් ඒ නිද්‍රාව ඇත්තට ම වංචාවක්, ඒ බව ලෝකෙත් මමත් දැනගෙන හිටියා...
ඇස් කන් වහගෙන හිටියත් ලෝකෙ කැරෙකෙන වග මට දැනුනා. කිසි දෙයක් වෙනස් වුණේ නෑ. මම ඔහේ හිටියා.
මිනිස්සු හරි අමුතු සත්තු ජාතියක්...
මට ටික වෙලාවකට මමත් ඒ විශේෂයෙ කියල අමතක වුණා.
අමතක කළා...
